Even een korte update over het liefste konijn van de wereld (je eigen kind is altijd het leukst). Ik krijg allemaal berichtjes hoe het nu met haar gaat na het piratenoog-incident. Zo lief! Gelukkig gaat het alweer stukken beter met haar. En ze wordt enorm door ons verwend, kijk hoe lief ze hier ligt:

Piratenoog incident

Als je een konijntje in huis neemt die bevriend moet worden met je eigen konijn is het altijd even spannend of het wel gaat matchen, maar tussen James en Bunny von D dacht ik na een paar dagen dat het wel goed zou komen. Alleen kreeg het stel op dag vijf ineens heftige ruzie in de tuin, ze vielen elkaar vol aan, heel heftig, dat had ik nog niet eerder gezien. Ik denk dat de frustratie te hoog was opgelopen, ze waren er immers nog steeds niet uit wie de meest dominante van de twee zou worden. Gelukkig was Steve erbij die altijd rustig blijft, ik raakte namelijk direct in paniek toen ik zag wat er gebeurde tussen die twee. Hij kon er snel tussenkomen door Bunny von D op te pakken, maar zag direct dat er iets niet goed zat, er kwam bloed uit het oogje van Bunny von D. “Kijk maar niet, en bel de dierenarts maar” zei hij. Als ik er aan terug denk word ik er weer trillerig van, want een deel van haar ooglid lag als een flapje open door een diepe snee. Ik belde direct de dierenarts, maar omdat het zondag was werd ik van de ene kliniek naar de andere doorgestuurd in de voicemail. Het leek wel een half jaar te duren. Gelukkig konden we meteen terecht bij een kliniek niet ver hier vandaan waar we haar af moesten geven zodat de dierenarts de snee kon hechten. Vreselijk om je zielige huisdier af te geven bij iemand, om dan met lege handen weer naar huis te gaan, brr.. Ik wil later nooit kinderen als ik al zo overbezorgd ben met mijn konijnenkind.

Sir James Hopsalot

De dierenarts zei ook dat we James direct weer terug moesten brengen naar het dierenasiel (want blijkbaar is dat dierenasiel compleet ruk, volgens hen). En dat vond ik nog het ergste van alles, want James is zó aandoenlijk, die kon ik echt niet meer terugbrengen naar het asiel. Dus ik huilde even een emmer vol tranen, want ik vond de hele situatie zo rot. Ik voelde mij superschuldig, want ik wilde alleen maar een leuk vriendje voor Bunny, en die lag daardoor nu bij de dierenarts. En voor James was ik zo blij dat hij na een half jaar eindelijk een fijn thuis had, en dan zou ik hem weer terug moeten sturen naar het asiel. Jeetjemina, echt niet leuk.

Geluk bij een ongeluk

Maar toen kwam toch alles nog goed. Want de moeder van Steve liet weten dat zij James wilde adopteren. Zaterdag ga ik met haar naar een ander asiel om meteen even te kijken of we een leuke vriendin voor hem kunnen vinden, zodat ze samen kunnen verhuizen naar een nieuw thuis. Bunny von D mocht diezelfde avond weer mee naar huis. Ze ziet er onwijs zielig uit met de hechtingen in haar oog, maar volgens mij heeft ze er niet al te veel last van. Elke dag moet ze twee keer een zalfje in haar oog, wat ze niet zo leuk vindt, maar daarna krijgt ze wel extra veel knuffels en konijnensalades. Volgende week mogen de hechtingen er alweer uit. Ze moet nog wel even verder als single lady, want zij is misschien al wel van de schrik bekomen, maar ik nog niet. Voorlopig doen we het dus even lekker rustig aan.

O ja, sorry, ik zei dat het een korte update zou worden. Maar als het over konijnen gaat weet ik van geen ophouden! Kern van het verhaal: alles kwam goed. Bedankt voor de lieve berichtjes! Hier is een schattig konijnenfilmpje van mijn slaperige nijn: