Teken van leven
Whoaaa, dat was een lange blogstilte! In deze blogpost vertel ik waar ik zo druk mee was en hoe het nu met mijn afstudeeronderzoek gaat.
De laatste loodjes
Alle interviews zijn afgenomen, de interviewdata is geanalyseerd, de resultaten zijn verwerkt; nu ben ik officieel aangekomen bij de laatste loodjes van mijn afstudeeronderzoek. Inhoudelijk gezien is mijn thesis zo goed als af, maar omdat ik er zóóó veel tijd en energie in heb gestoken wil ik er uiteraard een KICK ASS cijfer voor, dus ik ben druk bezig om het zo perfect mogelijk te maken. Het eerste deel van mijn onderzoek bestaat uit het in kaart brengen van hoe veel Nederlandstalige gezondheidsblogs er bestaan en hoe deze er inhoudelijk uitzien. Zoals over welke aandoeningen er wordt geschreven, hoeveel data er op deze blogs staat en of de blog door een man of een vrouw wordt bijgehouden. Al snel kwam ik erachter dat er geen typische ‘gezondheidsblog’ bestaat dus heb ik alle gevonden blogs, die ook maar een beetje over ziekte en gezondheid gaan, apart geëvalueerd (dat waren er 195…). In eerste instantie wilde ik ook chronische psychische aandoeningen meenemen, maar dat bleek niet haalbaar te zijn. Nu focus ik me dus alleen op bloggers met somatische en somatoforme klachten. Dit gedeelte is nu af! Het tweede deel gaat over de directe ervaringen van bloggers, hier heb ik zes bloggers voor geïnterviewd, wat onwijs leuk en inspirerend was. Alle interviews typte ik letterlijk uit en heb ik geanalyseerd door de data thematisch te coderen. Heel kort door de bocht: je plakt dan aan elke uitspraak een label, de labels vergelijk je steeds weer, pas je aan en voeg je samen, en maak je een schema van. Hiermee kon ik mijn drie belangrijkste onderzoeksvragen beantwoorden: wat zijn de motieven van (gezondheids)bloggers, welke functies (met positief en negatief effect) heeft bloggen én op welke wijze geven bloggers een plek aan hun ziekte op hun blog. Dit is vrij breed allemaal, dat komt omdat ik bewust koos voor een explorerend onderzoek. En dat betekent ook dat ik vééél wetenschappelijke studies doorploeter en alles tot in de details moet beschrijven en beargumenteren. Ik zit dan inmiddels ook al op meer dan 17000 woorden. Vrijdag is de deadline voor mijn conceptverslag, dan krijg ik nog één keer feedback en als het goed is ‘groen licht’ om een paar weken later de definitieve versie in te leveren. En vlak daarna mag ik de boel verdedigen en krijg ik gelijk mijn cijfer. OH ZO SPANNEND, en zó veel zin in! Uiteindelijk zal ik nog een uitgebreide blogpost schrijven over mijn bevindingen met een downloadlinkje naar mijn scriptie.
Vierkante ogen
Je snapt dus wel dat ik al weken hele dagen achter mijn computerscherm zit geplakt. En wat dat extra stom maakt, is dat mijn ogen de laatste tijd een halve punt achteruit zijn gegaan, maar dat mijn nieuwe bril met nieuwe sterkte nog steeds niet is geleverd [insert gevloek en gescheld]. Ik heb dus constant hoofdpijn en last van mijn ogen. Hierdoor heb ik dus ook niet kunnen bloggen de laatste tijd; alle focus en concentratie die ik nog wel heb, gaat naar mijn masterthesis. Maar ik heb nul reacties gehad van mensen die zoiets hadden van ‘joe iris ga eens bloggen verdomme’, dus volgens mij begrijpen jullie dat ook allemaal wel, gelukkig! (Update: yes ik werd net gebeld dat ik mijn bril morgenmiddag op kan halen!)
Such is life
Verder gaat alles zijn gangetje. Met Steve gaat het oké, met ups en downs, hij heeft een jaar studievertraging opgelopen door ziek te zijn geworden, maar hij is inmiddels langzaamaan ook bezig met zijn afstudeeronderzoek dus dat is hartstikke goed. Met Ollie gaat het ook oké, hij had vorige week helaas toch weer een epileptisch-achtige aanval waarvoor we naar de dierenarts zijn gegaan. Ik ben me wederom rot geschrokken, maar gelukkig kon ik deze keer wel rustig blijven omdat ik wist wat er aan de hand was. Inmiddels heb ik spuiten in huis om toe te kunnen dienen voor wanneer zo’n aanval te lang duurt, voor nood, dus dat geeft wel een fijn gevoel. Maar buiten die aanval om gaat het hartstikke goed gelukkig! Dat bleek ook uit zijn bloedonderzoek, dus de aanvallen worden niet veroorzaakt doordat er bijvoorbeeld iets mis is met zijn organen, maar het is ‘gewoon’ epilepsie. Daar kan hij gelukkig nog steeds een hele oude opa-hond mee worden. Verder eten we lekker eten, kijken we leuke films, ben ik begonnen met het leren van Zweeds en heb ik soms een mini-breakdown omdat ik het zat ben om naar een scherm te kijken, such is life.
Ik hoop in ieder geval snel weer te kunnen bloggen zonder dat het voelt alsof mijn ogen elk moment kunnen imploderen, en tot die tijd kan je me natuurlijk altijd volgen op Twitter en Snapchat waar ik wel redelijk actief ben. Groetjes!
