Ineens was ik een guerrilla gardener
Voor de honderdste keer kocht een basilicumplantje bij de supermarkt. Telkens gaan ze dood, wat ik ook probeer. ‘Het ligt niet aan mij, het ligt aan die stomme plantjes’ dacht ik. Dat was een slechte hippie-gedachte, want alle plantjes zijn lief en goed en bedoelen geen kwaad. (De warmte stijgt naar mijn hoofd) Goed, ineens kwam ik allemaal tips op het internet tegen. Het geheim is dus om het water van onderen te geven, las ik hier. En hier las ik dat ‘ie heeel veel zon nodig heeft. En zo nu en dan een knuffel. Dus deze keer gaat het echt lukken, ik voel het.
Het in leven houden van een plantje vond ik al heel wat. Maar om mijn groene vingers iets meer te trainen, ben ik nu ook basilicum vanaf het zaadje aan het opvoeden. Bij Ekoplaza kocht ik laatst bio tomaten van Nature & More waar een zakje vruchtbare grond en basilicumzaadjes bij zaten. Niet alleen voor de leuk, maar ook voor de achterliggende boodschap van Save Our Soils: de consument bewust maken van gezonde bodems en ze uit te dagen om zelf actief te worden. We verliezen namelijk dertig voetbalvelden aan vruchtbare landbouwgrond per minuut als gevolg van intensieve landbouw, wow! Hier kan je er wat meer info over vinden. Tip: als je mee doet met de actie kan je een trip naar Egypte winnen. (Ik wil zelf heel graag meedoen maar ik ben veel te bang dat ik echt win, heimwee enzo hè).
En tot mijn verbazing zijn de zaadjes inmiddels uitgegroeid tot baby basilicum!
Ik heb alleen geen balkon en ook geen tuin, dus dat is nogal vervelend om de plantjes levend te houden. Ik zette ze altijd naast mijn deur, maar wegens gebrek aan zonlicht verplaatste ik ze tegenover de deur van mijn Duitse buurjongen (die altijd heel erg verlegen is en nooit hoi durft te zeggen).
Maar dat vond ik ook raar. Want straks denkt de buurjongen dat het een cadeau voor hem is en zet hij mijn plantjes, mijn trots, bij hem binnen neer. En dan? Aangezien hij geen hoi durft te zeggen doet hij ook vast niet open als ik voor zijn deur sta. Doei plantjes. Dus ik zocht naar een nieuwe oplossing en ik heb nu dit stuk grond als mijn eigen tuin geclaimed. Als een echte guerilla gardener (een hele brave dan).
Vijf keer per dag loop ik naar beneden om ze water, liefde en knuffels te geven. En zo nu en dan werp ik gewoon even een blik naar beneden om te kijken of ze nog niet zijn gestolen door een zwerver met voorkeur voor Italiaans eten.
Mooi hè?
