Mijn denkbeeldige hond Ollie

Ik wil graag een windhond uit Spanje. Het liefst een grijze. Met een blauw halsbandje. En dan noem ik hem Ollie.

windhond in spanje
Lazy greyhound by Xosé Castro Roig (Creative Commons license)

Dierenvriend

Ik zal het maar eerlijk toegeven: ik was nooit zo’n dierenvriend. Toen mijn zusje en ik klein waren, wilden we graag een konijn. Na een paar dagen zeuren kwam Snuffie in ons leven. Een klein zwart konijntje. Maar na een week keken we er al niet meer naar om. Ik vond Snuffie ook best eng eigenlijk, ik durfde hem niet eens te aaien. Gelukkig was mijn moeder hier al op voorbereid en al gauw mochten we Snuffie niet meer ‘ons konijn’ noemen. Ze corrigeerde ons direct wanneer we het toch zeiden, want het was nu ‘mama’s konijn’ omdat zij het hok schoonmaakte en voor het beestje zorgde. Rond mijn dertiende werd ik vegetariër omdat ik het raar vond om een stukje van een dood dier op te eten. En ik vond het ook best zielig, want ik had allemaal nare filmpjes op het internet gevonden. Maar een echte dierenvriend, nee. Je hoeft ook niet per se een dierenvriend te zijn om vegetariër te worden natuurlijk. Ik houd bijvoorbeeld ook niet zo van mensen, maar die eet ik ook niet op. Pas toen Bunny von D ruim vijf jaar geleden in mijn leven kwam, werd ik een échte dierenvriend. Konijnen zijn nu mijn lievelingsdieren en in elk dier zie ik een beetje van Bunny von D terug. Dieren zijn zo onschuldig en ze willen alleen maar een beetje eten en voorplanten en wat aandacht. Zo lief. Ik word altijd blij van dieren. Vooral van konijnen. Maar ook van geiten, bokjes, kippen, hamsters, cavia’s, koeien, biggen, kikkers, honingbijen en alle babydieren. De enige dieren waar ik niet blij van word zijn katten (allergisch), naaktslakken (moestuin-trauma’s) en spinnen (ieh).

Ollie de windhond

Voor honden was ik altijd doodsbang. Ik vond het ook niet leuk om bij iemand in huis te zijn die een hond had, brr. Dan kom je binnen en dan springt zo’n hond met scherpe tanden steeds tegen je aan terwijl ‘ie blaft. Gelukkig ben ik daar inmiddels wel aan gewend door Troy. Troy is het hondje van Sebas en Jeffrey. En Troy is altijd héél blij als ik bij ze kom, en ik ook, want I love Troy. En dat scheelt wel, want nu kan Steve’s wens eindelijk in vervulling gaan, hij wil namelijk heel graag een hond als huisdier. En ik zei altijd ‘no way!’ want dat is veel te veel verantwoordelijkheid en poep oprapen en blaffen en puppycursus en en en jeeetje ik moet er niet aan denken. Maar ik heb me er overheen gezet, want ik ruim ook met liefde alle pies en poep van Bunny von D op. Als je van een dier houdt heb je dat er allemaal wel voor over. Dus Steve is blij. Steve wil alleen een schattige puppy en ik wil een opa-hond uit het asiel. En toen ontdekte ik de ideale oplossing want in Spanje zijn allemaal zielige windhonden die worden gedumpt en die kan je adopteren. Deze honden worden bijvoorbeeld op straat gedumpt of op de meest gruwelijke wijze vermoord, omdat ze niet geschikt zijn voor de jacht of omdat ze niet meer snel genoeg zijn als racehond. Kijk nou, wat een schatjes, ik wil ze allemaal wel. Je kan ook jonge windhonden redden, heb ik mij laten vertellen. Dan heeft Steve een jong hondje en dan kan ik een hond redden, win-win! Ik had het al helemaal uitgedacht, dan adopteren we zo’n lieve grijze windhond. En dan noem ik hem Ollie. En dan doe ik hem zo’n leuk blauw halsbandje om want dat matched mooi met zijn grijze vacht. En dan wandelen we overal naar toe. En liggen we lekker op de bank. Want ik ben toch altijd thuis, the perks of being a huismus. Ik houd nu al van Ollie! Ollie is de beste hond ooit en ik denk elke dag wel even aan hem. Als ik in de dierenwinkel ben voor konijnenvoer en langs de hondenspeeltjes loop bijvoorbeeld, dan denk ik: hé dat is leuk voor Ollie.

windhond
Greyhound Run 2011.01.01 by Chris (Creative Commons license)

Wel jammer dat Steve de naam Ollie stom vindt en dat hij een Bullmastiff wil in plaats van een windhond. Dat snap je toch niet? Dus waarschijnlijk blijft Ollie voor altijd een denkbeeldige hond. Maar Steve’s lievelingshond gaat het ook niet worden hoor, ik ga echt geen hond ter grootte van een paard uitlaten (en serieus, hoeveel poep komt daar wel niet uit?).

Als iemand nog tips heeft hoe ik Steve over kan halen om verliefd te worden op Ollie, let me know!

Back to Top