Ik blog nu al meer dan vijf jaar, en de laatste twee jaar is mijn blog behoorlijk gegroeid. Dat is onwijs leuk, maar dat betekent ook dat mijn blog een steeds groter publiek krijgt. En dan is de kans ook groter dat ik soms een reactie krijg die ik niet zo leuk vind. Ik kan wel stoer zeggen dat me dat niks doet, maar ik vond (en vind) dat best wel eens moeilijk. Gelukkig komen die gemene reacties niet zo heel vaak voor, hoor. En ik kan er steeds beter mee omgaan! Omdat elke internetgebruiker wel eens last heeft van minder leuke reacties of berichtjes, besloot ik er een artikel over te schrijven. Omgaan met negatieve reacties, hoe doe je dat? Dat lees je in dit artikel!

Hanteer de 60-minuten-regel

Mensen die mij kennen weten dat het heeeel erg moeilijk is om mij écht boos te krijgen. Maar als het dan toch eens gebeurt, bijvoorbeeld door een gemene opmerking of totaal onterecht kritiek, wil ik degene direct tot de grond afbranden. Dat heb ik ook meer dan eens gedaan op mijn blog of op social media. Niet het meest verstandige om te doen. Natuurlijk, het is goed als je een beetje van je af kan bijten, vooral op het grote internet waar mensen geen blad voor de mond nemen. Maar na een bitchy opmerking terug, wordt de situatie vaak alleen nog maar erger, weet ik uit ervaring. Ik zit dan constant mijn telefoon te checken om te zien of degene weer heeft gereageerd op mijn reactie, waardoor ik er maar mee bezig blijf. Doodzonde van mijn energie. Sinds ik mijn ’60-minuten-regel’ hanteer is dat voor een groot deel opgelost. Als ik een lullige reactie krijg en ik direct impulsief en vurig wil reageren, want dat is hoe ik in elkaar zit, moet ik eerst een uurtje wachten. Dat vind ik het eerste kwartier moeilijk, maar daarna ga ik gewoon verder met mijn eigen ding. Als dat uur eenmaal voorbij is, voel ik negen van de tien keer niet meer de behoefte om te reageren en ben ik de reactie alweer vergeten. “Nou en” denk ik dan, en ik laat het voor wat het is. Of ik reageer er alsnog op, maar een stuk minder heftig dan dat ik in eerste instantie van plan was.

Hoor wie het zegt

Soms krijg ik ook wel eens zure reacties van mensen die niet echt in de doelgroep van mijn blog vallen. Denk bijvoorbeeld aan mensen die honderd keer beter bezig zijn met milieuvriendelijke dingen dan ik. Of mensen die honderd jaar ouder zijn als ik. In ieder geval; mensen waarmee ik niet helemaal op dezelfde lijn zit en die daarom sommige onderdelen van mijn blog niet kunnen waarderen. Mijn humor bijvoorbeeld, of mijn niet-veganistische recepten. Dat vond ik dan best wel lastig en vermoeiend als ik daar negatieve opmerkingen over kreeg. Maar toen zei Steve: “Wat nu als je je blog laat lezen aan een Hells Angel met dikke baard en een miljoen tattoo’s en die zegt tegen jou dat je blog hartstikke suf en meisjesachtig is, dan doet je dat toch ook niets? Want degene valt helemaal niet in je doelgroep, dus wat interesseert jou dat.” En dat klopt helemaal! Als ik een meisjesblad lees dan interesseren de verhalen over onzekere pubermeisjes mij ook geen drol, maar dat wil niet zeggen dat het daarom een slecht blad is. Het spreekt mij gewoon niet aan, en dat hóeft ook niet, want ik ben geen pubermeisje. Toen ik dat eenmaal in zag, werd ik ook niet meer onzeker van dat soort negatieve reacties. Want het is gewoonweg onmogelijk om het iedereen naar zijn zin te maken.

Houd het neutraal

Als ik niet zo lekker in mijn vel zit, dan kan ik heel erg moe worden van al die (positieve en negatieve) meningen die op mijn computer en telefoon binnen komen. Kritiek op mij als persoon kan ik dan al helemaal niet goed incasseren. Wat ik dan vaak doe, in die paar dagen dat ik mij niet zo lekker voel, is minder bloggen of in ieder geval minder persoonlijk bloggen. Ik plaats dan bijvoorbeeld een review van een kookboek of een verzorgingsproduct, ik houd het neutraal want dan blijven de reacties dat ook. Zoals nu wilde ik dolgraag een middelvinger-foto bovenaan deze blogpost zetten. Maar ik wéét dat ik dan zure reacties kan krijgen van mensen die dat absoluut niet kunnen waarderen. Dus dan houd ik het maar braaf. Natuurlijk doe ik dat niet altijd, anders zou bloggen vééél te saai worden, maar wel op de momenten dat mijn hoofd bomvol zit.

Dit is vanuit mijn eigen ervaringen geschreven, iedereen gaat natuurlijk anders om met negatieve reacties. Opmerkingen over mijn uiterlijk doen mij bijvoorbeeld helemaal niets, daar kan ik alleen maar om lachen, maar als iemand iets zegt over dat ik niet goed voor Bunny von D zou zorgen, gaat mijn bloeddruk significant omhoog. Zo heeft iedereen zijn sterke en zwakke punten, denk ik. Ik ben benieuwd of jullie nog aanvullingen hebben!