Ik praat graag veel. Heel veel. Vraag maar aan mijn moeder, die werd vroeger soms helemaal gek van mij. Daarom blog ik ook zo graag, ik heb eigenlijk altijd wel wat te vertellen, ook als het helemaal niet zo zinnig is. Zoals nu. Ik las laatst een quote over dat je beter van de stilte kan genieten en alleen moet praten als je echt iets te zeggen hebt, dat gaat voor mij niet zo op. De helft van de tijd heb ik niet eens door dat ik zo veel praat, totdat ik met mijn tong over woorden ga struikelen en zelf eigenlijk ook niet zo goed meer weet waar ik het over heb. (Steve heeft Twitter, mocht je hem een hart onder de riem willen steken.) In mijn schoolrapporten stond overigens altijd dat ik te stil was en nooit wat zei. Ik ben van alle markten thuis blijkbaar.

Word vomit

Ik denk dat ik zo’n intense spreekdrang heb omdat m’n hoofd altijd zo overloopt van alles, dan moet dat eruit. Woordenkots. De laatste tijd is alles een beetje bleh en crappy, dus zit m’n hoofd nog voller, en moet er nog meer uit. Vandaar dat ik al meer dan twee weken dagelijks een blogje kan plaatsen (m.u.v. gisteren, toen had ik hoofdpijn, huilie). Ik denk dat het door Statistiek 3 komt trouwens, dat werpt meteen zo’n grote schaduw op alles. Ik ben zoooo bang dat ik het niet ga halen. Op de één of andere manier heb ik het al wel voor elkaar gekregen om een 9 en een 10 voor de bonusopgaven te halen (maar ook een 1, 2 en 3). Gelukkig tellen de laagste twee cijfers niet mee, maar dat betekent wel dat ik hoog moet scoren voor de aankomende laatste bonusopgave. Prestatiedruk en faalangst all over te place. Normaal heb ik nooit echt last van faalangst, tenzij het met Statistiek te maken heeft. Er heerst echt een vloek op dat vak.

Bla bla bla

Voordat je een heel verkeerd beeld van mij krijgt, ik ben niet dat roddelende vrouwtje dat bij de kapper zit en smult van al het leed van iedereen. Het is meer dat als ik eenmaal in the zone ben gewoon alles roep wat in me opkomt. Blijkbaar.

I: “Hé die kerstmarkt is ook al bijna hè? Daar moeten we wel naar toe gaan. Daar heb ik echt zin in. Misschien verkopen ze ook wel koekjes, aah jaaaa. Oh! Zouden we niet nog koekjes maken? Ik heb ook nog zo’n pak om cupcakes mee te maken maar die staat al meer dan een jaar in het rommelkastje, ik moet dat echt eens uitzoeken. Misschien moet ik dat nu doen. Ik zie de laatste tijd over avurjadadiesj ofzoiets opstaan, wat zou dat betekenen? En wat is mercury poisoning? Ik lag daar laatst de hele nacht over na te denken. Gelukkig kon ik Clumsy Ninja spelen. Welk level ben jij nu eigenlijk?”

S: “…”

Bluh

En nu moet ik SPSS (stom programma dat op Excel lijkt alleen dan 1000x zo veel knopjes en functies) oefenen want ik heb morgen de laatste bonusopgave van Statistiek aaaaaah. Dit is het moment dat ik over mijn woorden struikel en besef dat ik eigenlijk niets heb verteld dat er echt toe doet. Gelukkig heb ik een blog waar ik een beetje kan typen, hebben de mensen om mij heen (lees: Steve) soms ook een momentje van rust. O ja, over rust gesproken, ik kocht laatst Emotional Detox thee en toen oh nee. Oké. SPSS. Kusjes! (Jullie mogen morgen aan me denken rond een uurtje of drie, ik moet minstens een 5 halen, okay let’s do this!)

Hier twee happy liedjes ter afsluiting: