Significante crisis met een verwachtingswaarde van 0
Ik kan niet eens analoog klokkijken, dus als je mij een standaardafwijking met de hand laat uitrekenen ga ik bijna hyperventileren. Wiskunde is niet mijn ding. Cijfers zijn niet mijn ding. Ik kan me nog herinneren dat op de HAVO mijn wiskunde docent voor de klas alle leerlingen afging en vertelde op welk niveau ze ongeveer zaten qua wiskunde. Toen hij bij mijn naam aankwam, kwam er meteen een zelfingenomen lachje op zijn gezicht: “Nou Iris, jij zou op VMBO-niveau waarschijnlijk nog niet eens een 5 halen”. Dat ik zo slecht ben ik wiskunde heeft deels te maken met passieve faalangst (“Ik kan het toch niet, laat maar zitten”), na die opmerking is wiskunde mijn persoonlijke aartsvijand geworden. Dus als ik van te voren had geweten dat ik vier (!) Statistiek-vakken met een voldoende moet afsluiten om mijn bachelor te halen was ik nooit, maar dan ook echt nóóit, aan deze studie begonnen. Maar goed, het is nu eenmaal zo.
Na de pure hel (synoniem voor ’tentamenweken’) van de afgelopen 14 dagen liep ik vrijdag tegen een ware zenuwinzinking aan toen ik bezig was met mijn hertentamen Statistiek 1. Een tentamen in Statistiek is op zijn zachtst gezegd bloederige horror met mijn (afwezige) talent voor wiskunde. Gelukkig ben ik afgelopen blok ontzettend druk geweest met kansberekeningen, toetsen met overschrijdingskans, standaardafwijkingen en formules uit mijn hoofd leren. Want als derdejaars student mag ik dit eerstejaars vak wel een keer halen. Voor de bonusopgaven die tijdens de werkcolleges werden uitgedeeld had ik voor het eerst niet een 2 of een 3, zoals voorgaande jaren, maar een 6,1! Dit cijfer telt voor 50% mee met het tentamen, dus dat beloofde al veel goeds.
Na 100 geluks- en succeswensen via Instagram en Twitter zat ik er vrijdag helemaal klaar voor. Drie pennen (je weet maar nooit), een rekenmachine, een flesje groene icetea, anti-hoestsnoepjes, zakdoekjes tegen gesnotter, een banaan tegen een knorrende maag en paracetamol lag op de hoek van mijn tafel. Met een “Ik kan het, ik kan het, ik kan het!” mantra in mijn hoofd begon ik aan het tentamen. Wat ook op de hoek van mijn tafel lag was mijn studentenkaart. Die wordt tijdens het tentamen gecontroleerd, of jij wel echt jij bent en of jij wel echt op de inschrijvingslijst van het tentamen staat. Terwijl ik druk bezig was met kansen berekenen en de geleerde formules probeerde te herinneren, kwam een vrouwtje met getoupeerd kapsel met daarin een leesbrilletje gemoffeld mijn studentenkaart controleren. De woorden “Je staat niet op de lijst, je bent niet ingeschreven” veroorzaakten mijn zenuwinzinking.
Nou, lieve lezers, toen was mijn positieve vibe dus wel even onvindbaar. Het positieve mantra in mijn hoofd nam plaats voor een hoop gevloek met ziektes die je niemand toewenst. Als je niet staat ingeschreven betekent dat eigenlijk dat je beter maar gewoon naar huis kan gaan, omdat je cijfer gewoonweg niet wordt geregistreerd in het systeem. Na een paar keer diep in- en uitademen heb ik met heel veel moeite het tentamen toch maar helemaal gemaakt. Stiekem hoopte ik dat het heel slecht zou gaan, want dan moest ik het sowieso herkansen en dan maakte het allemaal niet zoveel uit. Tot overmaat van ramp ging het tentamen voor het eerst verrassend goed. Thuis heb ik alles nog nagekeken en volgens mij heb ik een hele grote kans op een voldoende. Als ik stond ingeschreven dan.
Het vervelende is dat ik naast de drie vakken waar ik tentamen in deed deze periode, eigenlijk nog drie vakken meer moest doen. Die drie vakken heb ik allemaal doorgeschoven naar volgend jaar zodat ik mij beter kon concentreren op Statistiek. Omdat ik uiteindelijk veel drukker met Statistiek was dan verwacht gingen de twee andere vakken waar ik wel tentamen in deed niet goed (beide wéér onvoldoende). Wat nog vervelender is; als ik inderdaad Statistiek moet herkansen omdat er een 0 geregistreerd wordt, telt die 6,1 van de bonusopgaven niet meer mee. Én moet ik het vak in hetzelfde blok met Statistiek 2 herkansen. Alleen van die gedachte val ik al bijna flauw door paniek.
Goed. Vrijdag ging dus niet zo lekker. Ik heb de docent er al op aangesproken maar die kan helaas niets voor me betekenen. Inmiddels heb ik ook contact opgenomen met de studieadviseur, maar ik schat mijn kansen nogal laag in. Ik zou toch zweren dat ik me wel heb ingeschreven, maar als het systeem zegt van niet, tja, dan heb ik eigenlijk gewoon pech. Update!
Nee, maar echt. Wiskunde is niet mijn ding. Er heerst een vloek op.
