Twee jaar geleden was de laatste dag dat mijn vader ooit nog in een ziekenhuis hoefde te liggen. Mama belde mij op terwijl ik met Steve een Harry Potter film keek. Ineens had ik geen vader meer. Maar dit is geen sentimenteel verhaal over hoe erg dat allemaal is. Dit is gewoon een verhaal van een meisje dat blij is dat ze 22 jaar een nuchtere Achterhoekse timmerman als vader had.

Heanig an en loat goan

Mijn vader lag wel vaker in ziekenhuizen, want hij was al heel lang heel erg ziek. Elke week kreeg hij bloedtransfusies en de dokters waren verbaasd dat hij zelf het ziekenhuis nog binnen kon wandelen. Jarenlang bikkelen, dat deed hij. De laatste keer dat hij in het ziekenhuis werd opgenomen, was toen hij een infectie aan zijn hartklep had. Hij lag er een paar weken en zijn lichaam ging alleen maar achteruit. Het is gewoon onmenselijk om iemand zo te zien wegkwijnen. Dat vond ik echt. Ik zat in een volle collegezaal en ineens ging mijn telefoon af, mensen keken mij aan. Maar dat deed mij niets omdat ik niet eens naar mijn scherm hoefde te kijken om te weten wat eraan de hand was. Want mijn vader had besloten dat hij zo niet meer verder wilde. Een paar dagen later overleed hij. Ik vond het altijd heel erg verdrietig dat hij zo ziek was en ik was opgelucht dat hij afscheid kon nemen van dat stomme, zieke lichaam. Hij zei nog dat het best laf was dat hij zomaar opgaf. Misschien omdat hij zo gewend was te overleven. Terwijl ik juist denk dat je echt wel ballen hebt als je zo’n beslissing durft te nemen, dat heeft niets met opgeven te maken.

Door mijn vader leerde ik dat het leven soms hartstikke oneerlijk, kut en zwaar is, maar dat je gewoon door moet gaan en niet zo moet neul’n. Ik leerde dat een mens onvoorstelbaar veel kan hebben. Hij was het toonbeeld van Achterhoekse nuchterheid, iets dat ik niet altijd kon waarderen, maar later bewonderde. Het maakte hem niet uit wat mensen dachten; als iemand belde die hij niet mocht, dan hing hij gewoon op. Niet zo moeilijk doen. Dus dit is ook geen sentimenteel verhaal, want dat zou mijn vader helemaal geen eer aandoen. Hij wilde immers ook niet de hemel in geprezen worden, want als er al een hemel zou zijn dan is hij daar toch al. Met zijn nuchtere levenshouding heeft hij mij de beste levenswijsheid mee kunnen geven die er is: doe heanig an en loat goan. De Achterhoekse variant van keep calm & let go.