“Huuhh maar je studeert toch psychologie?!” krijg ik regelmatig te horen als ik vertel dat ik niet van plan was om psycholoog te worden. Veel mensen denken dat je met psychologie alleen een echte klinisch psycholoog in de hulpverlening kan worden. Maar psychologie is zó breed. Je kan er in principe alle kanten mee op. Steve, die ook psychologie studeert, zit nu in de technische hoek (engineering) bijvoorbeeld. Maar wat wil ik dan wel? Het is een vraag die velen van jullie bezig houdt merk ik (ha nee valt mee hoor, maar ik krijg de vraag inmiddels wekelijks) dus daarom een blogje over mijn potentiële droombanen. Van dit moment.

Quarter-life crisis

Zo rond de twintigerjaren krijgen de meeste mensen last van een zogeheten quarter-life crisis. Je denkt na over je leven, wordt gestrest dat je volwassen moet worden, je shit voor elkaar moet hebben en daarbij belangrijke beslissingen moet nemen. Zoals het kiezen van een carrière. Misschien dat ik er daarom de laatste tijd zo vaak vragen over krijg? Gelukkig leef ik, door mijn onvermogen tot langetermijn-denken, altijd in het moment en zijn dat dingen waar ik absoluut niet van kan wakker liggen. Er komt vanzelf wel iets op je pad gerold, denk ik altijd maar. Ik kan nu wel mijn toekomst tot in de details gaan uitstippelen, maar wat schiet ik daarmee op? Vaak loopt het toch allemaal anders dan je in eerste instantie had uitgedacht. Natuurlijk, als je écht een droomberoep voor ogen hebt dan is dat wel handig om te doen. Maar dat is bij mij niet echt het geval. Ik bedenk bij wijze van spreken elke week een nieuw droomberoep. Op de basisschool wilde ik kunstenares worden, daarna psychiater (tot ik begreep dat je daar honderd jaar voor moet studeren) en daarna webdesigner.

Potentiële droombanen op dit moment:

• Wetenschapsjournalist – Ik houd van schrijven, vind wetenschappelijk onderzoek reuze interessant en heb een goede basiskennis wat betreft statistiek en psychologie. Ik vind het één van de leukste dingen om ingewikkelde wetenschappelijke artikelen in begrijpelijke taal om te zetten. Als wetenschapsjournalist zou je dat bijvoorbeeld op freelance basis kunnen doen voor tijdschriften die zich richten op populaire wetenschap, zoals Psychologie Magazine, ik roep maar wat.
• Promoveren – Valt ook een beetje in dezelfde hoek, alleen dan is het minder creatief. Promoveren doe je aan een universiteit om de doctorsgraad te behalen. Je doet in dat geval wetenschappelijk onderzoek onder begeleiding van een hoogleraar. Een beetje zoals afstuderen! Alleen dan héél lang en ietsje ingewikkelder. Of dat echt iets voor mij is, weet ik nog niet, maar onderzoek heb ik wel altijd het leukst van mijn studie gevonden.
• Coach – Voor het woord ‘coach’ ben ik lichtelijk allergisch omdat het (voor mijn gevoel) vaak mensen zijn die na jaren op het kantoor te hebben gezeten zin hebben in iets nieuws, een tweedaagse NLP-cursus volgen en zich spontaan omdopen tot coach. Maar uiteindelijk is coaching wel iets dat mij leuk lijkt omdat je meer kan doen dan als psycholoog in een kantoorhokje. Vooral mensen met ADHD begeleiden is een uitdaging die ik graag aan zou gaan omdat ik dan mijn kennis van psychologie samen met mijn eigen ervaringen in kan zetten. Al heb ik waarschijnlijk eerst zèlf een ADHD-coach nodig.
• Gewoon wat ik nu doe – Bloggen! Ik kan nu prima rondkomen, maar ik zou het ook eventueel willen combineren met een parttimebaan waar mijn interesse in ligt, zoals werken in een natuurwinkel, voor meer financiële zekerheid. Of in combinatie met de potentiële droombanen die ik hierboven al noemde. Het lijkt me het fijnst als ik zelfstandig ondernemer kan blijven zoals nu. Want dan kan ik zelf mijn tijd indelen en dat is toch wel erg fijn als je snel last hebt van een vol hoofd. Ook qua locatie zal dat makkelijker zijn, want dan kan Steve mooi zijn droombaan uitvogelen, waar dat ter wereld ook mag zijn, en verhuizen ik en Bunny von D gezellig mee.

Nou goed, je hoort het al, het kan nog alle kanten opgaan. Ik heb nu al zin om over vijf jaar deze blogpost terug te lezen, misschien doe ik dan iets compleet anders. Wie zal het zeggen.

Hoe staan jullie in het hele quarter-lifecrisis gebeuren?