Mijn lievelingsgroenten zijn portobello’s, gebakken met wat sojasaus doen ze me denken aan malse biefstukjes. Net als aubergine trouwens. Ik houd van de stevige structuur. Vriendlief zegt dat het absoluut niet naar biefstuk smaakt trouwens, dus waarschijnlijk ben ik de smaak van vlees gewoon vergeten. Wat eigenlijk ook niet zo erg is, ik was toch nooit zo’n vleeseter.

Vroeger ook niet, toen hield ik vooral van tomaatjes met zout, plakjes komkommer in azijn, olie en peper, of spitskool die mijn moeder bakte met wat pindakaas. En de witte bonen in tomatensaus die we standaard elke maandag aten als papa kookte. Dan maakte hij ook speklappen maar die at ik altijd met tegenzin op. Met gekookte aardappelen natuurlijk. Elke avond. Waar ik ook niet zo’n fan van was, alleen als ik er drie liter jus en een kilo zout overheen deed. Elke zondag aten we groentesoep, misschien was het alleen zo nu en dan op een zondag, maar in mijn herinneringen was zondag soepdag. Verder was ik volgens mij nog niet zo’n fervent groente-eter als dat ik nu ben. Maar de Hollandse bereiding is sowieso niet heel florissant voor groenten, dus dat kan je een kind ook niet kwalijk nemen. Toen ik uit huis ging en zelf voor mijn eten moest zorgen, heb ik bijna nooit meer het standaard Hollandse trio – (nep)vlees, groente en aardappelen – op mijn bord gehad.

Een hele maïskolf met boter vind ik trouwens ook de bom. Toen ik dat voor het eerst zelf maakte moest ik mama bellen om te vragen hoe dat moest. Toen kon ik nog geen eens een ei koken. Oeps. Maar na veel (mislukte) recepten uit kookboeken en hulp van het internet ben ik toch aardig ver gekomen wat koken betreft. Ik maak de beste zuurkool die zelfs mijn zuurkoolhatende vriend lekker vindt, dat zegt ‘ie althans. Op mijn salades, met dressing die niet eens uit een zakje komt, ben ik het meest trots. En gegrilde groenten zijn mijn lievelings, maar meestal ben ik daar te lui voor en worden ze alleen even simpel aangebakken. Want ze moeten wel knapperig blijven. Groente is heus wel superduperlekker, als je het maar goed bereidt.

Met uitzondering van boerenkool overigens. Hoe gezond het ook is, ik vind de smaak zó vies. Net als spruitjes en doperwtjes. En spinazie uit een potje. Vroeger speelde ik er dan een beetje mee op mijn bord. Dit is de moderne versie van spelen met je veggies:

Play with yo’ veggies

Tof hè? Heel lang geleden zag ik hem eens op Facebook voorbij komen en toen dacht ik nog ‘die moet ik op mijn blog zetten!’ maar daar kwam het nooit van. Wat is jouw lievelingsgroente? (En welke groente vind je echt heel vies?)