Mijn moestuin: ellende
Ik geef het op. Slakken, rupsen, jullie winnen! Eet er maar lekker van, dan hebben mijn plantjes toch nog een kort maar zinvol bestaan geleid.
Het was het idee dat de volgende blogpost een mooi artikel zou zijn met kleurrijke foto’s van mijn weelderige tuin vol planten en babygroenten. Helaas. Ik heb mij er inmiddels bij neergelegd dat het niet handig is om een moestuin in een voormalig moerasgebied in leven te houden. Nadat ik voor de zevenhonderdendrieentachtigste keer de tip kreeg om biervallen in mijn tuin te plaatsen, was ik er he-le-maal klaar mee. Ik doe niet meer.
Mijn moestuin
Wat wèl goed gaat
Oké, het is niet één en al ellende. Wat planten die ik in losse potten heb staan, doen het namelijk wèl goed. Net als de woekerende eetbare bloempjes in mijn moestuin. Daar heb ik er al heel wat van geplukt voor in salades. Ik kan al snel het zaad winnen nu de plant aan het uitbloeien is. Ik vind het nog steeds bijzonder hoe je honderden zaadjes terugkrijgt voor één geplant zaadje. Een goede investering. Van de tomatenplant plukte ik tomaatjes voor hapjes bij mijn cocktailfeestje. Een zelfgeteelde rode peper verdween gisteren in de pompoensoep. En de kleine snack-paprika’s zijn bijna klaar om te oogsten!
Ach, het is ook wel leuk om met mijn moestuin bezig te zijn. Zelfs alle beestjes vind ik leuk om naar te kijken. Die rupsen zijn toch eigenlijk wel heel schattig. En ik moet zeggen dat het, ondanks de vele teleurstellingen, vooralsnog beter gaat dan vorig jaar.
Maar vanaf nu houd ik alleen nog cactussen.