Masterklasje Human Factors Engineering
Het is weer zo ver. Het bekende liedje: morgen een tentamen, ik moet nu leren, ik mag mijn laptop absoluut niet aanraken, dus ik schrijf een blogpost. Ha! Het vorige masterklasje viel goed in de smaak dus daarom nog een blogpost over een ander vak dat ik volg: Human Factors Engineering. Vroeger heette het Human Factors & Mediapsychologie, maar dat laatste deel is sinds dit jaar foetsie. Wat ergens wel jammer is want mediapsychologie is in tijden als deze juist reuze interessant (en er zat een college bij dat o.a. over porno ging, dat was ook grappig).
Wat is het? Een tweedejaarsvak dat best leuk is! Het is alleen best veel studeerwerk door het dikke boek, daarom moet ik het weer herkansen. Human Factors gaat over het ontwerpen van gebruiksvoorwerpen en systemen waarbij er wordt uitgegaan van wat de mens kan, user centered design noemen ze dat. En dan bedoel ik niet het ontwerpen van een ergonomische muis waarbij er wordt gekeken naar het lichaam van de mens om de kans op een muisarm te verkleinen. Maar het ontwerpen van bijvoorbeeld een display in een fabriek waarbij de focus ligt op wat mensen mentaal gezien kunnen om zo fouten te voorkomen, hoe een team het beste kan samenwerken, hoe een militaire training het meest doeltreffend kan zijn of dingen over robotjes!
Hoeveelste keer? Nog ‘maar’ de derde keer, ondanks dat het wel vaker aangeboden werd. Ik heb mij vaak op het laatste moment weer uitgeschreven omdat ik de kans op een voldoende somber in zag.
Getraumatiseerd omdat? Ik de eerste poging een 2 haalde en bij de tweede poging een 3. Pijnlijk. En dat terwijl ik voor het verdiepingsvak hiervan (dat is een keuzevak, dan ga je wat specifieker op onderzoeken en theorieën in) een dikke 8 haalde!
Human Factors Engineering weetjes:
- Ken je deze illusie? Het lijkt net alsof vakje A donkerder is dan vakje B maar in werkelijkheid hebben ze precies dezelfde kleur, zoals je hier kan checken als je op ‘cover 1’ klikt. Dat komt door top-down processing. Dat betekent dat je iets niet direct waarneemt zoals het is (dat heet bottom-up processing) maar dat je hersenen er iets anders van maken.
- Daardoor heb je in Amerika een grotere kans om aangereden te worden in een kleine auto dan in een grote auto. Mensen rijden daar in het algemeen in grote bakken van een wagens, dit zijn ze ook gewend om op de snelwegen te zien. Als iemand in zijn achteruitkijkspiegel kijkt omdat hij wil inhalen (ofzo, ik heb geen rijbewijs) en een klein autootje ziet, lijkt het net een grote auto die nog heel ver weg is. Maar eigenlijk is dat kleine autootje al best dichtbij, boem!
- Als Psychologie student word je doodgegooid met dit filmpje maar ik denk dat anderen hem nog niet kennen. Het is een grappig testje dat je een idee geeft van selectieve aandacht.
- Door stress werkt je werkgeheugen minder goed maar je lange termijngeheugen des te beter, denk aan zogeheten flashbulb memories. Als je iets heftigs hebt meegemaakt, bijvoorbeeld je zag op TV hoe een vliegtuig het WTC doorboorde, weet je jaren later nog steeds wat je op dat moment deed en wat je bijvoorbeeld aan had.
Ik geef dit vak een: 7-! Ik vind het heel interessant, alleen jammer dat het boek zo lastig is om te lezen. En basiskennis is ook niet zo m’n ding. Sowieso is leren niet zo mijn ding. Zucht. (Ik ben een heel naar en pessimistisch persoon de avond voor een tentamen)
En nu? Nu ga ik snel weer verder met leren (en balen en huilen dat ik te laat ben begonnen) want ik moet nog een paar hoofdstukken, ik was weer lekker aan het uitstellen (ik geef de slowjuicer de schuld). Maar ik hoop het deze keer wel écht te halen, al is het met een zesje. Volgens mij moet het (met een beetje veel geluk) goed komen, maar jullie morgen (donderdag) tussen 9 en 11 best voor me duimen (jeetje ik zet altijd zoveel dingen tussen haakjes(soms heb ik de neiging om dan tussen haakjes ook nog weer iets tussen haakjes te zetten, maar dat is qua gebruiksvriendelijkheid van m’n blog vast niet handig)).
Update: Volgens mij ging het wel goed!
Nog een update: Joepie, ik heb een 7!