Jaaroverzicht 2010: Let go and move on
“Wat heeft 2010 mij gebracht?” vroeg ik mij drie uur geleden af toen ik met dit cliché jaarterugblik-blogje wilde beginnen. Ik zoek in alle hoekjes van mijn brein, maar volgens mij heeft dit jaar mij niet veel gebracht. Afgezien van een flinke dosis pessimisme dat dit jaar in mijn hoofd terecht kwam. Want 2010 begon helemaal niet leuk. En ik moet zeggen dat naarmate het jaar vorderde, het ook niet veel leuker werd. Ik denk dat mijn 2010 voornamelijk uit drie fases bestond:
Fase 1: de vervroegde midlife crisis, ook wel quaterlife crisis genoemd
In de eerste fase van 2010 was ik nog een Toegepaste Psychologie studente. Doodongelukkig werd ik van die studie. En ik werd moe van de coaches die mijn docenten waren met hun zweverige kletspraatjes. Toen ik uiteindelijk een keer huilend de klas uit liep en mijn moeder belde (normaal weet ik mij goed staande te houden, maar dat was een rotdag) wist ik dat het tijd werd om iets anders te gaan studeren. “Nooit meer iets met Psychologie!” dacht ik toen. Dus in maart stopte ik met de opleiding.
Fase 2: mijn goede voornemens die allemaal in stukjes brokkelden
Vol goede moed begon ik aan fase twee. Die uiteindelijk bestond uit heel veel apathisch niets doen. Het begon met goede hoop: “Ha, ik ga een super leuke nieuwe studie vinden en daar in september vol passie aan beginnen en tot die tijd ga ik allemaal leuke dingen doen!”. Maar toen ik na een maand nog steeds geen interessante studie had gevonden, nam die hoop extreem af. En de leuke dingen die ik wilde doen, deed ik niet. Omdat ik van maart tot september voornamelijk sliep. Mijn digitale leven heb ik wel volop benut, want in deze fase ben ik begonnen met mijn weblog, werd ik een hardcore twitteraar en kocht ik een prachtige Macbook Pro.
Gelukkig heb ik mensen om mij heen die nog wel eens een poging willen wagen om mij uit mijn IRL sociale isolement wilden trekken. Ik ben een paar dagen naar Berlijn geweest met mijn moeder, wat heel leuk was. Ik ben naar Lowlands geweest, waar ik super leuke bands heb gezien en het heel gezellig heb gehad. Ik heb cocktails gemaakt met Nick, degene met wie ik dit jaar ons 5-jarige BFF jubileum mee mocht vieren. En ik heb nog wat leuke mensen via Twitter leren kennen.
Fase 3: de uiteindelijke verandering waardoor alles hetzelfde bleef
Uiteindelijk ben ik aan een nieuwe studie begonnen. Weer psychologie, maar nu op de universiteit (vraag me alsjeblieft niet waarom). De derde fase. Die nu verdacht veel op de eerste fase begint te lijken. Vandaar de pessimisme die in mijn hoofd terecht kwam. Want hoe graag ik ook veel dingen wil veranderen, alles blijft eigenlijk altijd hetzelfde.
Ik heb het idee dat heel veel in mijn omgeving dit jaar is veranderd, maar dat ik altijd maar op hetzelfde punt blijf zitten. Alsof ik achterloop op de rest. Een soort van wormvormig aanhangsel dat door de evolutie heen zijn functie heeft verloren en er maar een beetje bij hangt. Dus de conclusie die ik hier uit trek, is dat ik in 2011 mijzelf maar eens een flinke schop onder de kont moet geven. 2011 wordt mijn jaar, ik weet nog niet hoe en wat, maar ik ga some serious ass kicken.
Wat ik hier nog aan toe wil voegen is dat mijn waardering voor de lieve mensen om mij heen is dit jaar enorm gegroeid. En ik wil naar al deze lieve mensen – die ook in barre tijden toch aan mijn zijde zijn gebleven – kusjes toe blazen. Want dat betekent echt wel heel erg veel voor mij, ook al laat ik dat niet zo veel merken. Ja, ook ik als totale cynische pessimist ben niet geheel van steen.
Nu ga ik overmatig alcohol drinken om het nieuwe jaar goed te laten beginnen. Ik wens jullie een fijne avond en alvast een heel gelukkig nieuw jaar toe!
