Exact drie jaar geleden zat ik achter mijn laptop de eerste blogpost te schrijven voor ikbenirisniet.nl. Toen nog met het idee dat ik het waarschijnlijk niet langer vol ging houden dan een week. Had ik dat even verkeerd ingeschat! In de tussentijd heeft mijn blog een paar maanden offline gestaan en stond ik op het punt om hem te verwijderen maar uiteindelijk zijn mijn blog en ik onafscheidelijk geworden. Bloggen is mijn allerliefstelievelingshobby.  

De cijfers

Hoe ik drie jaar geleden de eerste blogpost achter mijn laptop schreef, schrijf ik nu de 241e blogpost. Van gemiddeld 20 unieke bezoekers per dag (wat was ik toen trots!) ging ik naar gemiddeld 800 unieke bezoekers per dag (wow!!). En in totaal is ikbenirisniet.nl inmiddels 120.518 keer bezocht. De meeste mensen komen op mijn blog omdat ze via Google zoeken naar leuke films of zich afvragen hoe Uggs worden gemaakt. En een enkeling omdat ze iets pervers in hebben getypt. Het is bijna onwerkelijk dat zoveel mensen de dingen die ik schrijf lezen. Ik voel de druk. Nee, grapje. Het scheelt dat ik slecht met cijfers ben, dat is mij allemaal veel te abstract. Ik hecht altijd veel meer waarde aan alle lieve, leuke en grappige reacties die ik krijg.

Lief & Leed

En die krijg ik heel veel! Want ikbenirisniet.nl is niet alleen de plek waar ik lievelingsrecepten en kringloopvondsten deel, maar tegelijkertijd ook een plek waar ik mijn lief en leed openbaar maak. Want privacy is zo één punt nul. Toen ik naar de dokter en psycholoog zou gaan voor de AD(H)D-issues, wensten jullie mij succes. Toen ik met bloed, zweet en tranen een 9 voor Statistiek haalde, waren jullie trots. En toen ik zei dat ik ging stoppen met roken, kreeg (en krijg) ik allemaal peptalks via comments en tweets. Wauw! I feel the love. De moeilijkste blogpost schreef ik toen mijn vader eind vorig jaar overleed, ik kreeg daar ontzettend veel lieve reacties op van meelevende lezers en dat vond ik écht heel lief. Ik heb ze nog heel vaak nagelezen als het even wat moeilijker ging en dan voelde ik me meteen weer stukken beter.

Dankjewel

Dus wat ik hier vooral mee wil zeggen is: dankjewel! Ik waardeer de lieve reacties, tweets en mailtjes enorm. Ook al ben ik niet altijd even consequent met reageren (jullie weten inmiddels wel dat ik een warhoofd ben, toch?) word ik er altijd heel blij van. En zonder jullie was ik ook allang weer begonnen met roken, eerlijk. Jullie zijn de bom.