Toen ik nog op het HBO zat, had ik het vak Coaching. Dan leerde je vaardigheden aan om coachingsgesprekken te kunnen voeren. Zo van hé, wat wil jij veranderen in je leven? Wat heb je daarbij nodig? Wat zijn je obstakels? Hoe ga je dat doen? En dan die doelen lekker SMART formuleren (Specifiek, Meetbaar, Acceptabel, Realistisch, Tijdgebonden). Dan tekenden we cijfers van één tot tien op blaadjes, moest je op het cijfer gaan staan waar je nu was. Was het allemaal maar zo simpel, dacht ik dan. Alleen die eerste vraag is al erg moeilijk, want vaak weet je niet eens wat je wilt veranderen. Gelukkig bedachten ze daar de ‘wondervraag’ voor.

De wondervraag

De wondervraag klinkt zoiets als: vanavond ga je lekker slapen, in die nacht gebeurt er zo waar een wonder, ineens is alles mogelijk! Al je problemen zijn als sneeuw voor de zon verdwenen. Hoe zou die volgende dag eruit zien? De wondervraag is er om oplossingsgericht te werk te gaan. In plaats van dat je naar je beperkingen kijkt, kijk je met een frisse blik naar de toekomst. En dat is ook belangrijk als je kijkt naar je dromen. Want vaak ben je al snel geneigd om te denken ‘ah nee, dat kan ik toch niet’ of ‘ja maar..’. De tweede opdracht van de Happy Challenge is het beantwoorden van de vraag: wat is jouw droom?

Dr. Iris

Zoals je weet, studeer ik Psychologie. Al een eeuwigheid zelfs. Dus ergens zou je wel verwachten dat ik er inmiddels uit zou zijn wat ik uiteindelijk met die studie wil bereiken. Het meest logische zou zijn dat ik afstudeer en dan psycholoog word. Ik wilde vroeger namelijk altijd psychiater worden, toen ik nog niet wist dat je daar Geneeskunde voor moest studeren dan hè. Maar ik weet nog niet of het wel zo haalbaar is. Ik kreeg ooit een burn out van een vakantiebaantje (ik wou dat ik een grapje maakte, dat is helaas niet zo) dus ik denk niet dat het heel verstandig zou zijn. Gelukkig is de studie Psychologie heel breed en kan ik er nog driehonderd andere dingen mee doen. Iets met Positieve Psychologie in ieder geval. En onderzoek. Want in onderzoek doen, en vooral het wetenschappelijke schrijven, ben ik best wel heel goed. Vind ik nog leuk ook. Mag ook wel eens gezegd worden.

Ambitieloos

Maar of daar nu echt de passie van afspringt? Niet echt hè? Soms voel ik me een beetje ambitieloos, want ik sta nooit zo stil bij de toekomst. Ik vind het vooral belangrijk om het nu op dit moment leuk te hebben. En later, nouja, dat komt later wel. Dat is toch ook goed? Misschien ontploft de aarde morgen wel. Nu lijk ik net een hele bewuste zen Buddhist, maar eigenlijk heb ik gewoon een hekel aan vooruit denken. Daarom doe ik elke avond boodschappen in plaats van een paar keer in de week en vind je het woord ‘plannen’ niet in mijn vocabulaire terug.

Twee zwijntjes

Maar oké. Als er nu echt een wonder was gebeurd, alles kon ineens en geld was geen issue. Dan ehm.. Dan wil ik met Steve een lief huisje, met klimop op de muren, en een flink stuk grond waar twee zwijntjes en een lama kunnen rond hobbelen. En een moestuin! Met een hekje er omheen zodat de zwijntjes er niet in gaan wroeten. En ik wil een konijnenopvang. En als ik dan per ongeluk toch een Dr. Iris ben geworden, kan ik een soort konijnenknuffeltherapie beginnen. Maar ik zou ook wel een winkeltje willen waar ik slowjuice-sapjes verkoop. Of salades. In Vancouver. Of Portland. En als je dan je eigen bakje meeneemt krijg je 1 euro korting. Maar ik wil ook wel hier in Enschede blijven wonen, in het topje van de Alphatoren, en dan fulltime bloggen (terwijl Steve al het geld binnen haalt, ha). En vooral geen kinderen baren. Misschien ook nog een boek over iets zinvols schrijven. Mensen blij maken. Minder bang zijn. En leren schilderen. Weet je wat het is? Ik ben helemaal niet ambitieloos, ik wil gewoon te veel! En ik wil niet voor iets kiezen omdat ik dan het gevoel heb dat ik dingen weg moet strepen. Ik vind het juist een fijn idee dat de hele wereld nog aan mijn voeten ligt. Het heeft wel wat. Als ik maar blij ben. Dus mijn droom is vooral: tevreden zijn. (En twee zwijntjes)