Begin 2013 besloot ik gewoon even dat dit mijn jaar zou worden. Werd wel eens tijd, vond ik. Inmiddels zijn we een half jaar verder en ik kan nu al zeggen dat dit het allerbeste jaar allertijden is. Tot nu toe dan. Even afkloppen. Ik wilde heel veel maar ik wist nog niet zo goed hoe ik dat voor elkaar moest krijgen. Met baby steps lukt het allemaal wel aardig moet ik zeggen. Nee, dat is een understatement. Ik verbaas me nog steeds over hoe ik alles nu doe. Shit is awesome!

Iris 1.0

Laatst zei iemand dat ze het leuk vond dat ik altijd zo positief was, van iemand anders hoorde ik dat ze het knap vond dat ik zo’n optimist ben. Soms sta ik daar echt even van te kijken. Ik? Positief? Wow ja, écht. Want dat was niet altijd zo. Mijn gehele middelbare school tijd was één grote hel en ook daarna werd het er niet veel beter op. Van de ene depressie vloog ik naar de andere en er was een grote afwezigheid van regenbogen, unicorns en glitters. Ik was een misantroop pur sang, de wereld vond ik stom en soms zelfs te stom om voor uit bed te komen. U begrijpt vast, ik twijfelde even om dit online te gooien, maar ik doe het lekker toch. Soms lijkt het namelijk net alsof er alleen maar plek is voor positiviteit en dat vind ik onrealistisch. Maar ook omdat ik weet dat er veel mensen zijn die zich zo voelen zoals ik mij toen voelde en ik wil laten zien dat je nevernooitniet de hoop op moet geven. Zelfs uit een hele negatieve staat kan je ontpoppen tot een positieve regenboogstrijder, zo blijkt maar weer! Goed, genoeg clichés. (Mocht deze peptalk geholpen hebben, laat het even weten, dan houd ik die erin wanneer ik een echte psycholoog ben)

Iris 2.0

Ik zit hier achter een opgeruimd bureau, het vertrouwde pakje Lucky Strike heb ik een tijd geleden de deur al uit gedaan en ik heb een beetje spierpijn van het hardlopen. Zonder schuldgevoel ben ik aan het typen want ik heb vakantie omdat ik álle tentamens van het afgelopen blok heb afgesloten met een voldoende. Misschien klinkt dit voor ieder ‘normaal’ mens heel, nouja, normaal. Maar dit is een big deal, mensen! Ik, in een opgeruimd huis, sporten, voldoendes, alles, whoa!

Sorry, maar ik weet niet wat het geheim tot succes is. Ik zal het nog proberen te ontrafelen want dat is vast goed materiaal voor een bestseller. Op mijzelf wonen een paar jaar geleden hielp in ieder geval iets (ik was ietsiepietsie te vroeg gaan samenwonen). Een nieuwe liefde hielp nog meer. En daarna ging alles eigenlijk best goed. In januari nam ik ontslag, in februari had ik een AD(H)D onderzoek, de psycholoog zei ik uiteindelijk gedag (ik studeer toch potjandorie zelf Psychologie) en door de bomen zag ik weer een beetje bos. Ik begon voor het eerst in mijn leven met sporten en in maart stopte ik met roken. Ik haalde twee negens voor de twee vakken waar ik de meeste moeite mee had. En inmiddels heb ik ook mijn Propedeuse behaald. De medicijnen die ik zo nu en dan tijdens noodgevallen neem voor de ADD dragen daar wel iets aan bij hoor, maar die zorgen voornamelijk voor een opgeruimd huis en iets meer productiviteit. Ik denk dat de positiviteit vooral heel aanstekelijk werkte. Van de ene overwinning naar de andere, heuj! Dus ik denk dat het geheim is: niet alles in één keer willen maar telkens een kleine stap in de goede richting zetten en hopen dat je niet op je bek gaat.

Bugfixes 2.1

Wat nog op mijn bucket list staat: een afspraak maken bij een fysiotherapeut omdat ik al jaren last heb van nek- en hoofdpijn, een iets normaler slaapritme krijgen (ik vrees dat dit niets wordt eerlijk gezegd), voldoendes blijven halen en 5 kilometer kunnen hardlopen zonder looppauzes. Dus ik hoop dat ik aan het eind van dit jaar weer zo’n blogpost als deze kan schrijven. Moet goed komen, denk ik. Ik heb er al het vertrouwen in.

Wat zou jij willen veranderen aan jezelf? Wel iets kleins hè? Ik wil ook wel op miraculeuze wijze wakker worden met een C-cup en een wasbordje, maar zo gaan die dingen nou eenmaal niet.