Jaaroverzicht 2017
Gisteren plaatste ik een lijstje met mijn random best of van het afgelopen jaar. Vandaag als officiele afsluiting van het jaar een persoonlijk verhaal hoe 2017 mij verging en hoe het nu gaat.
Work work work, baby
2017 was het eerste volledige jaar dat ik niet aan het studeren was, hoeraaa! Ik kan niet in woorden uitdrukken hoe fijn dat is. In het fulltime bloggen stond ik nog wel heel onzeker. Ik dacht steeds dat ik het maar per maand moest bekijken en had in mijn achterhoofd altijd de optie rondzweven dat ik wellicht op zoek moest naar een bijbaantje voor meer zekerheid. In het afgelopen jaar heb ik veel meer vertrouwen in mijzelf gekregen en weet ik dat ik dit echt wel kan. Er zijn een miljoen dingen die ik leuk vind en die ik zou kunnen doen om geld te verdienen, het is allemaal een kwestie van doelen formuleren en zelf actie ondernemen. Dat idee gaf me véél rust.
Instortingsgevaar
Mijn andere realisatie-moment van dit jaar was iets minder leuk. Ik dacht namelijk altijd dat als ik was afgestudeerd en ik mijn tijd precies zo in kon delen als ik zou willen, ik heel mijn leven toppie in orde zou krijgen. Helaas kwam ik erachter dat dat toch niet helemaal zo werkt. Ik werd steeds meer moe-moe-moe en kreeg bijna niks voor elkaar tenzij ik mezelf enorm aan het pushen was. In de zomer ging het nog slechter, maar ik dacht dat dat kwam doordat ik warmte gewoon slecht trek. Ik viel af omdat ik op een gegeven moment zo met mijn hoofd in de chaos zat dat ontbijten en alles dat daarbij kwam kijken raketwetenschap leek. Waardoor ik nog moeierderder werd, want een lichaam heeft nu eenmaal brandstof nodig. Ik schreef het toe aan het feit dat we geen vaatwasmachine hebben en dat we gewoon moesten verhuizen en dan kwam alles wel goed. Tot er ineens een moment kwam dat ik me realiseerde dat het met míj niet goed ging.
Shit hit the fan
In september stortte ik in, wat achteraf gezien ook niet zo heel gek was. Vooral het nieuws dat ik vijf maanden moest wachten op hulp vond ik echt heel naar. Daarop volgden dagelijkse huilbuien, paniekaanvallen en nachten van 12 uur slaap. Toen vond ik het verschrikkelijk, maar nu ben ik blij dat het is gebeurd omdat het voor mij alarmbellen waren dat mijn leven niet zo lekker liep en dat er iets moet veranderen. Ik ben altijd veel te eigenwijs geweest om in behandeling te gaan voor mijn AD(H)D en nu sta ik er eindelijk voor open, dus dat is positief! Ik ben dankbaar dat ik vorig jaar mijn master in (klinische) psychologie behaalde en beter begreep wat er met me aan de hand was. Ik heb namelijk al een paar keer eerder in mijn leven zo’n volledige instorting meegemaakt en die keren waren ze honderd keer moeilijker dan nu omdat ik geen idee had wat er mis was.
Het gaat gelukkig al een stuk beter! Ik zit tijdelijk in kluizenaarsmodus en heb daar vrede mee. Natuurlijk is dat geen langetermijnoplossing, maar daarvoor sta ik ook op de wachtlijst bij GGZ. Ik zie deze wachtperiode om een beetje op te laden en mezelf niet teveel te pushen, en dat gaat (op de meeste dagen) allemaal hartstikke prima. Dit zijn de dingen die ik heb gedaan om deze wachtperiode beter te laten verlopen:
- Vragen om wachtlijstbemiddeling bij de zorgverzekering, helaas zijn er geen andere opties bij mij in de buurt dus ik accepteerde de vijf maanden wachttijd*;
- Elke dag naar buiten, ook al is het maar een klein wandelrondje;
- Heel veel pakken sojamelk en Brinta inslaan zodat ik altijd ontbijt in huis heb;
- Een abonnement op een maaltijdbox;
- Leren te ontspannen door boeken te lezen en luisteren, tekenen, puzzelen, het bijhouden van een self care journal en beginnen met mediteren;
- Zelfhulpboeken lezen waar ik echt veel van heb geleerd, o.a.: Self Compassion door Kristin Neff, De moed van imperfectie door Brené Brown, The Anxiety Solution door Chloe Brotheridge, Panic Attacks door Christine Ingham en Nooit meer te druk door Tony Crabbe (de laatste drie staan ook op Storytel);
- Algenolie-capsules nemen, want ik las studies over dat omega-3-vetzuren bij kinderen met ADHD net zo goed kunnen werken als ritalin. En ik merk echt verschil!
- Eerlijk aangeven wat wel en niet lukt zodat mensen er rekening mee kunnen houden en weten dat ik geen egoïstische tuthola ben als ik niet langs wil komen met Kerst.
*Belangrijke sidenote: er zijn andere opties om je wachtperiode mee te overbruggen, ik noemde hierboven dingen die ik zelf heb gedaan omdat ik een optimistische, eigenwijze drol ben. Mocht je in een soortgelijke situatie zitten en het gaat niet goed, schroom dan niet om aan je huisarts of zorgverzekering te vragen welke opties er nog meer zijn (zoals de POH-er, basis GGZ, een online therapieprogramma of kortdurende therapie bij 113 zelfmoordpreventie). Of vraag of een vriend of familielid dit voor je wil doen als het je zelf niet lukt!
Toe aan een nieuw jaar
Het klinkt misschien gek, maar ik vond het best een prima jaar. Ik had gehoopt op meer spectaculaire hoogtepunten, maar such is life. Ik vind het ook al heel wat dat ik ondanks alles bijna al mijn voornemens behaalde dit jaar! En optimistisch als dat ik ben, weet ik dat het echt allemaal wel goed komt en ik heb héél veel zin in 2018. Door mijn blogpauze heb ik afstand kunnen nemen van mijn werk en heb ik daardoor nieuwe ideeën kunnen bedenken wat weer energie geeft. Het plan om begin 2018 een nieuwe layout te laten ontwerpen door Naomi staat al vast. Daar heb ik veel zin in; een nieuwe look, een frisse start!
Heel erg bedankt voor al jullie bezoeken en lieve berichtjes het afgelopen jaar. Ik hoop dat je een fijne jaarwisseling hebt, of je nu gaat feesten of in je pyjama gaat Netflixen. En dat 2018 je veel mooie dingen gaat brengen!
Meer lezen? Op mijn blog vind je ook mijn persoonlijke jaaroverzichten van 2016, 2015 en 2013 (die laatste is mijn persoonlijke favoriet). Voor luchtiger leesmateriaal zie mijn blogpost van gisteren waarin ik link naar alle ‘random best of’ lijstjes.